Τίτλος της πρώτης ταινίας του Nanni Moretti/ Νάνι Μορέτι, αλλά και ακριβής περιγραφή του χαρακτήρα του. Σεναριογράφος, ηθοποιός, παραγωγός, ιδιοκτήτης κινηματογραφικής αίθουσας, διευθυντής φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους, αλλά κυρίως σκηνοθέτης. Μέσα σε 25 χρόνια οικοδόμησε ένα δικό του σύμπαν: πάνω στην κινηματογραφική οθόνη, αλλά και έξω απ' αυτή. Αρνήθηκε την παράδοση, ακολούθησε μια μοναχική διαδρομή.
 Είτε ελεύθερες στην μορφή καταγραφές προσωπικών σχολίων (Αγαπημένο μου ημερολόγιο, Απρίλης) είτε πιο τυπικές στην δραματική πλοκή (όπου το κωμικό διαπλέκεται με το τραγικό), οι ταινίες του κυριαρχούνται από την δυσθυμία και την έκπληξη που αισθάνεται ο κεντρικός ήρωας (ετερώνυμο του σκηνοθέτη) όταν έρχεται αντιμέτωπος με το φαινόμενο της ζωής. Η κρίση στην κοινωνία, οι διαπροσωπικές σχέσεις, η απουσία του έρωτα και της αγάπης, η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου: Θλιμμένος ή οργισμένος, αυτοσαρκαστικός ή μελαγχολικός ο Νάνι Μορέτι προσπαθεί μέσα από τις ταινίες του να συμφιλιωθεί με το χάος της αληθινής ζωής.
"Μου λένε ότι η ταινία La Stanza del Figlio είναι ένα σημείο καμπής για την καριέρα μου, γιατί ο ήρωας είναι πιο ώριμος, πιο ενήλικας " δηλώνει για την βραβευμένη στις Κάννες ταινία του. "Ίσως δεν μ' ενδιαφέρουν πλέον οι καρικατούρες". Το σχόλιο είναι η επιβεβαίωση μιας καινούριας αρχής για τον σκηνοθέτη.
[Data: Nanni Moretti, επιμέλεια ύλης Θωμάς Λιναράς, Καστανιώτης 1995.]

Δ.Μ.