(Το πάθος του Πατέρα Αμάρο)
του Carlos Carrera
(η συνέντευξη του σκηνοθέτη)

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΞΙΚΟ
Η ταινία βασίζεται σ’ ένα πορτογαλικό μυθιστόρημα του 19ου αιώνα. Μου προκάλεσαν το ενδιαφέρον αυτοί οι παράξενοι χαρακτήρες –οι ιερείς –και ήθελα να μάθω περισσότερα γι’ αυτούς και για τον τρόπο που χρησιμοποιούν την πίστη των άλλων ανθρώπων για να αποκτήσουν περισσότερα χρήματα ή εξουσία για τις επιδιώξεις τους. Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια για να μαζέψω χρήματα κυρίως λόγω της αμφιλεγόμενης φύσης του υλικού. Η Καθολική Εκκλησία είναι πολύ δυνατή στο Μεξικό. Μια συντηρητική οργάνωση ήθελε να απαγορευτεί η ταινία και ξεκίνησε εκστρατεία στο internet εναντίον της. Μια άλλη ομάδα «Οι στρατιώτες του Χριστού» απειλούσαν με τοποθέτηση βομβών στους κινηματογράφους.
(…) Η πρόθεση μου ήταν να κάνω μια ταινία για την υποκρισία με την κεντρική ιστορία της ταινίας να είναι μια μελαγχολική ερωτική ιστορία. Αυτή ήταν η αρχική μου πρόθεση. Δεν ήθελα να κάνω μια ταινία που να προκαλέσει διαμάχες. Δεν ήθελα να ασκήσω κριτική στη Εκκλησία. Μεγάλωσα σε μια συντηρητική καθολική οικογένεια και φοίτησα σ’ ένα καθολικό σχολείο και γι’ αυτό μ’ ενδιέφερε το ανθρώπινο στοιχείο που υπήρχε πίσω από την εικόνα του ιερέα. Η Εκκλησία είναι ανθρώπινη οργάνωση και πολιτικά είναι πολύ δυνατή. Θα βρεις σ’ αυτή όλα τα ελαττώματα που μπορούν να έχουν οι άνθρωποι. Ήθελα να αφηγηθώ μια ανθρώπινη ιστορία, μια ιστορία για την αδυναμία του κεντρικού χαρακτήρα.
(…) Μου ήταν πολύ εύκολο να προσαρμόσω την ιστορία στην σύγχρονη πραγματικότητα του Μεξικού. Υπάρχουν αρκετά πράγματα που δεν έχουν αλλάξει στην εκκλησία από την εποχή του 19ου αιώνα. Όπως για παράδειγμα η υποχρέωση για αγαμία των ιερέων είναι ακόμα αμετάβλητη.
(…) Υπήρξαν πολύ λίγα πράγματα στην ιστορία που αλλάξαμε. Εισάγαμε την ιδέα το «ξέπλυμα» των χρημάτων και την διακίνηση ναρκωτικών: κάναμε κάποιες αλλαγές αλλά το κεντρικό θέμα του μυθιστορήματος παρέμεινε άθικτο.

ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ
(…) Όταν ο Gael (García Bernal διάβασε για πρώτη φορά το σενάριο δεν ήταν ένας μεγάλος σταρ. Στην πραγματική ζωή έμοιαζε περισσότερο με τον τύπο της ταινίας Y Tu Mama Tambien, ωστόσο τον εμπιστεύτηκα για να υποδυθεί τον ρόλο του ιερέα και έκανε μια εξαιρετική δουλεία. Πολλούς από τους δεύτερους ρόλους τούς υποδύονται αληθινοί άνθρωποι, όχι ηθοποιοί. Δεν μ’ ενδιαφέρει από πού προέρχονται οι ηθοποιοί από την στιγμή που αυτοί είναι κατάλληλοι για τον ρόλο. Δεν μ’ ενδιαφέρει αν προέρχονται από την τηλεόραση, το θέατρο ή τον δρόμο. Μιλώντας γενικά, δυσκολεύομαι να εργαστώ με τους ηθοποιούς και είναι γι’ αυτό το λόγο που μ’ αρέσει να κάνω κινούμενα σχέδια.

Η ΜΟΥΣΙΚΗ
(…) Δεν μ’ αρέσει η μουσική να ‘ναι μια εικονογράφηση των συναισθημάτων, υποδεικνύοντας στους θεατές πώς να αισθανθούν. Προτιμώ να αφήσω τα συναισθήματα να προκύπτουν από τις καταστάσεις. Ήθελα να χρησιμοποιήσω τον ήχο της γης και τον ήχο του ουρανού για να αποδώσω το ότι ο Θεός παρακολουθεί τα μικρά ανθρωπάκια από ψηλά.

ΕΠΙΡΡΟΕΣ
(…) Προσπαθώ να μην βλέπω τόσο πολλές ταινίες. Δεν μ’ αρέσουν οι αναφορές σε άλλες ταινίες. Μ’ αρέσει να δημιουργώ με την διαίσθηση. Προτιμώ να αντλώ παραδείγματα από την πραγματικότητα. Παίρνω ηθοποιούς από ένα χωριό για να δω πως οι αληθινοί άνθρωποι κινούνται και μιλούν.
(…) Νομίζω ότι τα κινούμενα σχέδια μου θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν εξπρεσιονιστικά. Μ’ αρέσει να χρησιμοποιώ το σχέδιο για να αναπαραστήσω μ’ ένα γραφιστικό τρόπο την βαθύτερη θλίψη των ανθρώπων. Θαυμάζω το έργο των αδελφών Quay και του Jan Svankmajer. Μ’ αρέσουν εξπρεσιονιστές ζωγράφοι όπως ο Francisco de Goya.

ΤΟ ΜΕΞΙΚΑΝΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ
(…) Ελπίζω ότι οι πρόσφατες επιτυχίες να κάνουν τη Μεξικάνικη κυβέρνηση να μας δώσει περισσότερα χρήματα για να γυρίσουμε ταινίες. Είναι μια πολύ καλή στιγμή, όμως κάθε χρόνο γυρίζουμε μόνο 10 με 12 ταινίες επειδή δεν υπάρχει αρκετή υποστήριξη από την κυβέρνηση. Μετά την υποψηφιότητα της ταινίας Amores Perros για Όσκαρ, πριν χρόνια, υπήρξαν υποσχέσεις, ωστόσο τίποτε δεν συνέβη.

(δηλώσεις στην ηλεκτρονική τοποθεσία www.b&n.com και www.BBC.co.uk).