(Πυρκαγιά)
του Kon Ichikawa

Μετά τον εμπρησμό του Βουδιστικού Ναού του Σουκάκου στο Κυότο, του περίφημου «Χρυσού Ναού», η αστυνομία συλλαμβάνει και ανακρίνει τον νεαρό Γκόιτσι Μιζογκούτσι, έναν  ιδεαλιστή και εσωστρεφή μαθητευόμενο βουδιστή μοναχό που είχε φτάσει εκεί από μια μακρινή επαρχία για να εκπαιδευτεί δίπλα στον ιερέα Ταγιάμα. Μέσα από αναδρομές στο παρελθόν φωτίζεται η ταραγμένη προσωπικότητα του νεαρού στις σχέσεις του με την οικογένεια του, τους συμμαθητές τους και γενικά τους γύρω του. Ξεδιπλώνεται επίσης η ιδεοληπτική του συμπεριφορά στην επαφή του με τον Ναό που κυριολεκτικά θεοποιεί - σε βαθμό ιερής λατρείας -  ως το απόλυτο και απρόσιτο «Ωραίο», ενώ από την άλλη αγανακτεί με τα φαινόμενα αγοραίας τουριστικής εκμετάλλευσης του. Απροσάρμοστος «ταλιμπάν»της εποχής ή εύθραυστος εξτρεμιστής στην αναζήτηση της καθαρότητας, ο Μιζογκούτσι φανερώνεται σε όλη την γκάμα των εσωτερικών κινήτρων του που, σε συνδυασμό με το κοινωνικό τραύμα της ήττας και της μεταπολεμικής παρακμής, τον οδηγούν στην αυτοκαταστροφική του πράξη. 
Πρωτεϊκός και πληθωρικός δημιουργός, ο Κον Ιτσικάουα/ Kon Ichikawa (1915-2008) έμεινε γνωστός για τα αντιπολεμικά του δράματα, γύρισε όμως και ταινίες εποχής, σάτιρες, κωμωδίες και εξαιρετικές διασκευές μυθιστορημάτων. Μια απ’ αυτές είναι η Πυρκαγιά, μεταφορά του «Χρυσού Ναού» του κορυφαίου συγγραφέα Γιούκιο Μίσιμα. Η αισθαντική εσωτερική καθαρότητα του Μίσιμα μετριάζεται εδώ όχι μόνο από τις ενδόμυχες ψυχικές συγκρούσεις του «ήρωα» του αλλά κυρίως από το κοινωνικό βλέμμα του σκηνοθέτη πάνω στον ηθικό ξεπεσμό της μεταπολεμικής Ιαπωνίας. Η έξοχη ασπρόμαυρη φωτογραφία του μεγάλου Καζούο Μιγιαγκάουα, που είχε διακριθεί ήδη με τους Μιζογκούτσι και Κουροσάουα, διαπνέει με την γνώριμη πλαστικότητα του τις παραμικρές ζεν πτυχές της ταινίας.  
Μ.Δ.