των Danny Boyle & Loveleen Tandan

Ταινία που επικεντρώνεται στο λαμπερό τηλεοπτικό σύμπαν αλλά και σ' ότι κρύβεται απο πίσω του, το Slumdog Millionaire, διαθέτει κάτι από την εξωτική αύρα του Bollywood (δηλαδή της ινδικής εκδοχής του Hollywood) αφού εκτός του γνωστού Βρετανού Danny Boyle (Trainspotting) στη σκηνοθεσία συναντάμε και την εξοικειομένη με τα τοπικά "ήθη και έθιμα" του Bollywood, Ινδή Loveleen Tandan.
Ο Τζαμάλ Μαλίκ είναι ένα 18χρονο ορφανό παιδί από την τενεκεδούπολη της Βομβάης ο οποίος πρόκειται να ζήσει τη μεγαλύτερη εμπειρία της ζωής του. Με όλο το έθνος κολλημένο στις τηλεοράσεις να τον παρακολουθεί ο νεαρός Τζαμάλ είναι μόλις μια ερώτηση μακριά από τις 20 εκατομμύρια ρουπίες στο «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος» της Ινδίας. Μόλις όμως η εκπομπή σταματάει για να συνεχιστεί την επόμενη μέρα, η αστυνομία συλλαμβάνει τον Τζαμάλ ως ύποπτο για απάτη.
Πως μπορεί ένα «χαμίνι» από τις εξαθλιωμένες φτωχογειτονιές της Βομβάης να έχει τόσες γνώσεις; Απελπισμένος ο Τζαμάλ, προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητα του και εξιστορεί στους αστυνομικούς τα παιδικά του χρόνια και τις περιπέτειες που πέρασε μαζί με τον αδερφό του αλλά και την αγαπημένη του Λατίκα.
Όμως μια ερώτηση δεν έχει ακόμα απαντηθεί και παραμένει μυστήριο: τι δουλειά έχει ένας νέος άνθρωπος που δεν τον ενδιαφέρουν τα χρήματα σε ένα τέτοιο τηλεπαιχνίδι; Την επόμενη μέρα ολόκληρο το έθνος θα το διαπιστώσει μπροστά στα μάτια του. Στα βάθη της ιστορίας του νεαρού Τζαμάλ κρύβεται η μεγαλύτερη ερώτηση για το που θα έφτανε κανείς για τον ελευθερία και τον έρωτα!
Ένας εκ των σκηνοθέτων της ταινίας ο Danny Boyle δηλώνει σχετικά: "Το εξαιρετικό με την Ινδία είναι ότι είναι ένα πολύ οικογενειακό μέρος. Παντού συναντάς οικογένειες. Αυτό μ' αρέσει γιατί έτσι είναι και το μέρος απ' όπου κατάγομαι. Αν και αυτά τα μέρη (σ.τ.σ οι φτωχογειτονιές) μπορεί να φαίνονται επικίνδυνα, αυτό οφείλεται επειδή είναι τόσο διαφορετικά. Όταν όμως τους γνωρίσεις όλους, τότε είναι αλλιώς."
Και συνεχίζει: "Υπάρχαν κάποια εμπόδια όταν γυρίζαμε εκεί -οι χώροι ήταν στενοί και πολυ μικροί- και ήταν δύσκολο να κινηθούμε. Προσπαθήσαμε όμως να είμαστε ευέλικτοι και γι' αυτό χρησιμοποιήσαμε ψηφιακό εξοπλισμό. Προσπαθήσαμε να γίνουμε ένα με το χώρο για να μπορέσουμε να αφηγηθούμε την ιστορία από την οπτική των χαρακτήρων που μεγαλώσαν και ζουν εκεί, και που δεν θεωρούν ότι αυτές οι φτωχογειτονιές είναι κάτι τρομερό. Που θεωρούν ότι εκεί είναι το σπίτι τους, ότι εκεί είναι το μέρος από όπου κατάγονται. Ήμουν εξ' αρχής αποφασισμένος να κάνω την ταινία σε πραγματικούς χώρους. Διαφορετικά, ως δυτικοί, πως θα μπορούσαμε να τους κατανοήσουμε και να τους αναδημιουργήσουμε; Θα ήταν τρελλό να γυριστεί η ταινία σε στούντιο. Εκεί πάντα κάνεις λάθος."