του Cédric Kahn
(κριτική: Δημήτρης Μπάμπας)

Κατάληψη ενός εργοστασίου. Οι εργάτες επιτίθεται και διώχνουν τους σεκιουριτάδες από το χώρο. Τα γυρίσματα μιας ταινίας. Υπό καταρρακτώδη βροχή. Θέμα της: μία εργατική αναταραχή σ’ ένα εργοστάσιο. Ο Simon, βετεράνος και διάσημος σκηνοθέτης (στο ρόλο ο εξαιρετικός Denis Podalydès), ο Alain, ο ναρκισσευόμενος πρωταγωνιστής, η Nadia, η νεαρή πρωταγωνίστρια (την υποδύεται η Souheila Yacoub), το συνεργείο, ο Joseph, ο φέρελπις σκηνοθέτης που γυρίζει το making of της ταινίας.
Μια σύγκρουση για το σενάριο, ανάμεσα σε παραγωγούς και σκηνοθέτη, βρίσκεται στο κέντρο της αφήγησης: ο σκηνοθέτης θέλει ένα «σκληρό» και κοντά στην πραγματικότητα τέλος, εν αντιθέσει με τους χρηματοδότες παραγωγούς που θέλουν να λειάνουν την ταινία. Τα προβλήματα μοιάζουν ανεπίλυτα, η παραγωγή βυθίζεται στο χάος, και η κατάρρευση είναι προ των πυλών.
Η αφήγηση οργανώνεται σε τρεις διαφορετικούς κύκλους, με ανάλογες αφηγηματικές γραμμές και αντίστοιχες σκηνοθεσίες: Ο πρώτος είναι τα όσα συμβαίνουν εντός της μυθοπλασίας στην ταινία που γυρίζεται, ο δεύτερος και μεγαλύτερος σε έκταση τα διαδραματιζόμενα στο γύρισμα της ταινίας, και τέλος ο τρίτος είναι το “making of” της ταινίας που εμπεριέχει κατά κάποιο τρόπο θραύσματα και μέρη των δυο προηγουμένων. Είναι οι διαστάσεις του κάδρου που ορίζουν το κάθε μέρος
Υπάρχει ένας διάλογος ανάμεσα στα διαδραματιζόμενα στην ταινία που γυρίζεται και σε αυτά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα, εν ώρα των γυρισμάτων, στις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει η παραγωγή.
Οι σχεδιάσεις των κεντρικών χαρακτήρων, οι δραματικές συγκρούσεις και οι αφηγηματικές εντάσεις χαρακτηρίζονται τόσο από ένα χιουμοριστικό τόνο, όσο και από μια ισχυρή αίσθηση του δραματικού. Ό,τι χαρακτηρίζει την ταινία είναι μια ρεαλιστική και γκρίζα ανάγνωση πάνω στο κινηματογραφικό είδος του making of -του οποίου στις κορυφαίες στιγμές ανήκουν οι ταινίες La Nuit américaine (François Truffaut, 1973), Le Mépris ( Jean-Luc Godard, 1963) και το σίριαλ Irma Vep (Olivier Assayas, 2022). Και όπως είναι αναμενόμενο, λόγω του κινηματογραφικού είδους, ο κεντρικός άξονας οργανώνεται γύρω από το ερώτημα « πώς διασώζεται η καλλιτεχνική ακεραιότητα μέσα στις συμπληγάδες της πραγματικότητες των γυρισμάτων, ανάμεσα στη Σκύλα των οικονομικών σκοπιμοτήτων και τη Χάρυβδη των ευθραύστων προσωπικών ισορροπιών;» Σ’ αυτήν την περίπτωση το happy end, δεν είναι μόνο το γύρισμα της ταινίας, αλλά και η επιστροφή του Οδυσσέα-σκηνοθέτη σώου και αβλαβή στην οικογενειακή εστία.
* Σε περιφερειακούς ρόλους μπορούμε να βρούμε τους σκηνοθέτες Emmanuelle Bercot, Xavier Beauvois, Valérie Donzelli.

Φεστιβάλ Βενετίας 2023 / Εκτός συναγωνισμού