της Katell Quillévéré
suzanne.jpg

Κάποιες φορές μελοδραματική και κάποιες άλλες όχι, η ταινία είναι μια βιογραφία που απεικονίζει τη διαδρομή μιας γυναίκας από την παιδική ηλικία μέχρι την (συναισθηματική) ωριμότητα.
Η ομώνυμη του τίτλου ηρωίδα μεγαλώνει μαζί με την αδελφή της και τον χήρο πατέρα τους. Η αφήγηση συγκροτείται από τα πολλά και διάφορα επεισόδια της ζωής τους: Η εφηβεία, η εγκυμοσύνη και η μητρότητα της, η μετακόμιση της αδελφής της στη μεγάλη πόλη, ο «L'amour fou» της Sunanne για έναν εκτός νόμου, ένας έρωτας δίχως όρια, οι περιπέτειες της με το νόμο, η εξαφάνιση της…
Χωρίς ποτέ να υπάρχει σ' αυτήν μια οπτική ηθικής καταδίκης, η δραματική πλοκή έχει στο κέντρο αυτήν τη γεμάτη αδυναμίες και ανασφάλειες (συναισθηματικές και όχι μόνο), χαοτική νεαρή γυναίκα (στο ρόλο η εξαιρετική Sara Forestier).  Χτίζοντας σιγά-σιγά την αφήγηση, η σκηνοθεσία σχεδιάζει παράλληλα και το πορτραίτο (όχι μόνο ψυχολογικό) του κεντρικού χαρακτήρα. Τα διάφορα επεισόδια της ζωής της Suzanne από τα οποία συγκροτείται η αφήγηση χωρίζονται πολλές φορές από μεγάλης χρονικής διάρκειας αφηγηματικά χάσματα, και έγκειται στον θεατή κάθε φορά να συμπληρώνει τις απουσίες και να δημιουργεί τις συνέχειες. Έτσι κτίζεται, σιγά –σιγά ως με ψηφίδες, το πορτρέτο της Suzanne.
Ό,τι παρακολουθούμε είναι μια νεαρή γυναίκα που ζει τα λάθη της (και πληρώνει τις συνέπειες τους), που αναζητά μια συναισθηματική ισορροπία στη ζωή της, μια κατεύθυνση. Ο τραυματικός πυρήνας απ’ όπου όλα κατάγονται είναι η απουσία της μητέρας: η αδελφική σχέση, αλλά και η διαρκής παρουσία του πατέρα αδυνατούν να αναπληρώσουν το κενό. Είναι τα τραύματα, οι ανοιχτές χαίνουσες πληγές, είναι, εντέλει, τα λάθη που δημιουργούν την απαραίτητη ισορροπία ζωής και που στο τέλος οδηγούν την ηρωίδα στην συναισθηματική ωριμότητα.

Δημήτρης Μπάμπας