(Τι είναι ένας άντρας χωρίς μουστάκι;)
του Hrvoje Hribar

Ένα εργατικό ατύχημα σε μια οικοδομή έχει μια τραγική κατάληξη. Μετά την περίοδο του πένθους, η νεαρή χήρα, η Tatjana, πλούσια λόγω της αποζημίωσης που έχει εισπράξει, είναι ανήσυχη. Ο λόγος; Όντας ερωτευμένη με τον νεαρό ιερέα πατήρ Stipan αναζητεί αφορμές και αιτίες για μια μεγαλύτερη οικειότητα. Η εξομολόγηση είναι μια καλή ευκαιρία. Ο νεαρός ιερέας, με πρόβλημα αλκοολισμού στο παρελθόν, δεν είναι αδιάφορος μπροστά στην εκδήλωση του ερωτικού πόθου. Εν τω μεταξύ, ένας χήρος ο Marinko και η κόρη του Julia, επιστρέφουν στην Κροατία από τη Γερμανία. Όμως για την νεαρή κοπέλα που έχει τον αέρα και τα ήθη της Ευρώπης, η επιστροφή στη πατρίδα δεν είναι αυτό που ήθελε. Όμως σε μια απροσδόκητη εξέλιξη, η νεαρή κοπέλα γρήγορα ερωτεύεται τον Stanislav, ποιητή της περιοχής και φανατικό οικολόγο. Ο πατέρα της, έχοντας και αυτός μια οικονομική άνεση λόγω της εργασίας του στη Γερμανία, γοητεύεται από την νεαρή χήρα. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν στην περιοχή εμφανίζεται ο δίδυμος αδελφός του πατέρα Stipan ο Ivica, ένας στρατηγός μαζί με την ερωμένη του υπουργό.
Ο σκηνοθέτης τοποθετεί στο κέντρο της δραματικής πλοκής δύο πρόσωπα: τον νεαρό ιερέα, γεμάτο αμφιβολίες για την επιλογή του, και την γοητευτική χήρα που αποφασίζει να διεκδικήσει δυναμικά τη ζωή και τον έρωτα της. Βασιζόμενη πάνω στις δομές του μελοδράματος και έχοντας μια πληθώρα χαρακτήρων, η αφήγηση παρακολουθεί τις αισθηματικές περιπλοκές και τις ανατροπές στη σχέση τους. Όμως αυτό που πραγματικά κάνει η σκηνοθεσία είναι μια διασκευή μιας τηλεοπτικής λατινοαμερικάνικης σαπουνόπερας, τοποθετώντας δράση και χαρακτήρες σ’ ένα βαλκανικό περιβάλλον. Η συμπάθεια και η θετική διάθεση, με την οποία προσεγγίζονται οι χαρακτήρες και το φόντο στο οποίο διαδραματίζεται η ταινία, σφραγίζουν μ’ ένα ιδιαίτερο τρόπο την εικόνα της ταινίας.
Ο Hrvoje Hribar δηλώνει σχετικά με την ταινία: «Εστίασα σε μια ομάδα αναγνωρίσιμων χαρακτήρων που οι πάντες γνωρίζουν. Απεικόνισα τη ζωή σ’ αυτή την μικρή κοινότητα ως κάτι ευρύτερο, ως μια παγκόσμια μεσογειακή κοινότητα. Αυτοί οι χαρακτήρες υφίστανται τον πόνο, τα πάθη, τον έρωτα και την ελπίδα. Και εδώ είναι που τα πράγματα γίνονται δύσκολα, γιατί τα απλά πράγματα ποτέ δεν είναι εύκολο να καταφέρεις να τα περιγράψεις.
Όλη μου τη ζωή έβλεπα ταινίες που κατάφερναν να παραμείνουν απλές. Έχω παρακολουθήσει γαλλικές, ιταλικές και βρετανικές ταινίες στις οποίες ο διάλογος μεταξύ δύο ανθρώπων περιορίζεται σχεδόν σε τέσσερα λεπτά. Αυτό δεν είναι με κανένα τρόπο βαρετό αλλά προκαλεί το ενδιαφέρον, συναρπάζει. Στις κροατικές ταινίες ακόμα και σε κάποιες που εγώ σκηνοθέτησα αυτό δεν υπάρχει».
Sto Je Muskarac Bez Brkova? (What is a Man Without a Moustache?/ Τι είναι ένας άντρας χωρίς μουστάκι), Hrvoje Hribar, 2005, Croatia, 109’
Δ.Μ.