του David Fincher
b_505X0_505X0_16777215_00_images_1718_seven.jpg

Επτά μέρες πρίν τη συνταξιοδότηση του αστυνομικού ντεντέκτιβ Σόμερσετ πρόκειται να συμβούν επτά φόνοι, τελετουργικά σκηνοθετημένοι, που είναι βασισμένοι στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα: 1. Λαιμαργία 2. Απληστία 3. Νωθρότητα 4. Οργή 5. Φιλαυτία 6. Λαγνεία 7. Φθόνος. Την έρευνα αναλαμβάνει ο Σόμερσετ μαζί με τον νεαρό συνάδελφό του Ντέιβιντ Μιλς, που μόλις έχει φτάσει στην πόλη με τη γυναίκα του Τρέισι. Η πόλη είναι μια μεγαλούπολη κάπου στα νότια, όπου ο καθένας κοιτάει μόνο τη δουλειά του και βρέχει ακατάπαυστα. Ο Ουίλιαμ Σόμερσετ είναι μοναχικός, λιγομίλητος, αγέλαστος, ψύχραιμος, εγκρατής σκεπτικιστής. Άνθρωπος μιας άλλης εποχής, θα μπορούσε να είναι πατέρας του Ντέιβιντ ή και της Τρέισι. Ο Ντέιβιντ Μίλς είναι παρορμητικός, ανυπόμονος, νευρικός, έχει σαν πρότυπο του τον Σέρπικο, λέει πολλά και τρέφεται από τα συναισθήματα του. Είναι όπως ήταν ίσως κάποτε ο Σόμερσετ. Ο serial killer, από τον τρόπο που διαπράτει τα εγκλήματα του, φαίνεται να είναι ιδιοφυής, μεθοδικός, επιμελής υπομονετικός. Έχει αναλάβει τον ρόλο του κήρυκα και τιμωρού, με απώτερο σκοπό την κάθαρση από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα των ανθρώπων αυτής της πόλης, που δεν νοιάζεται για τίποτα κανείς, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του εαυτού. Η λύση για το νόημα των ενεργειών του βρίσκεται στη βιβλιοθήκη, στα έργα Χαμένος παράδεισος του Τζον Μίλτον, το Καθαρτήριο του Δάντη, στις Ιστορίες του Καντέρμπουρι. Δεν είναι μόνο και τόσο η ατμοσφαιρική φωτογραφία, η κωδικοποίηση των εγκλημάτων με μια σημασιοδότηση θρησκευτική και η εκπληκτική σεναριακή ανατροπή του τέλους της ταινίας που την κάνουν ξεχωριστή. Είναι ότι υπάρχει μια λεπτή και διακριτική, ψυχολογική δραματουργική γραμμή σε όλη την αφήγηση, που αποκαλύπτεται ίσως σε μια δεύτερη ή και τρίτη θέαση. Η σεκάνς, για παράδειγμα, του δείπνου, που είναι κεντρική και κρίσιμη στην ταινία, είναι μια από τις πιο όμορφες κινηματογραφικές στιγμές των τελευταίων χρόνων. Πέρα από τα θανάσιμα αμαρτήματα ωμής βίας στην ταινία υπάρχουν και οι αρετές.

Σωτήρης Ζήκος

Seven Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Φίντσερ. Σενάριο Άντριου Κέβιν Γουόκερ. Παίζουν: Μπράντ Πιτ, Μόργκαν Φρίμαν, Γκουίνερ Πάλτροου, Κέβιν Σπέισι. Διάρεια: 128, 1995