της Lucy Walker

Με φόντο το σκηνικό των Ιμαλαΐων, παρακολουθούμε την περιπέτεια έξι εφήβων που αποφασίζουν να ανέβουν τη βόρεια πλευρά του όρους Έβερεστ. Ένα επικίνδυνο ταξίδι που γίνεται ακόμη πιο αξιοθαύμαστο από το γεγονός ότι οι έφηβοι δεν βλέπουν.
Πολλοί Θιβετιανοί θεωρούν ότι τα τυφλά παιδιά είναι κυριευμένα από δαίμονες. Οι γονείς τους τα διώχνουν, οι συγχωριανοί τους τα περιφρονούν και η κοινωνία τα απορρίπτει. Τα παιδιά αυτά τα σώζει η Sabriye Tenberken, μία τυφλή δασκάλα και άνθρωπος της περιπέτειας, η οποία ιδρύει το πρώτο και μοναδικό σχολείο για τυφλούς στο Θιβέτ. Οι μαθητές προσκαλούν τον διάσημο τυφλό ορειβάτη Erik Weihenmayer να επισκεφτεί το σχολείο τους και να τους διδάξει πώς μπορούν να κατακτήσουν το Έβερεστ. Ο Erik φτάνει στη Λάσα και εμπνέει την Sabriye και τους μαθητές της Kyila, Sonam Bhumtso,Tashi, Gyenshen, Dachung και Tenzin να πάνε, με την καθοδήγησή του, ψηλότερα από εκεί όπου είχαν μέχρι τότε φτάσει. Το αποτέλεσμα ήταν ένα ταξίδι τριών εβδομάδων πολύ πέρα από οτιδήποτε είχαν ποτέ φανταστεί.
Η Lucy Walker / Λούσι Γουόκερ, σκηνοθέτις της ταινίας, σε συνέντευξη τύπου κατά τη διάρκεια του 9ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (2007), ανέλυσε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η ίδια και το συνεργείο της, κατά την ανάβασή τους σε μια κορυφή των Ιμαλαΐων, στο πλευρό μιας ομάδας τυφλών παιδιών. «Έπρεπε να ανεβούμε στο βουνό και να κινηματογραφούμε ταυτόχρονα. Δεν υπήρχαν περιθώρια λάθους. Έπρεπε να προβλέψουμε τα πάντα. Έπρεπε να έχουμε επίγνωση του κινδύνου λόγω υψομέτρου. Λόγω έλλειψης οξυγόνου δεν σκέφτεσαι καθαρά, δεν τρως, δεν κοιμάσαι, έχεις πονοκεφάλους. Το ενδιαφέρον είναι τι ανακαλύπτει ο ορειβάτης όταν φτάνει στην κορυφή. Δεν νιώθει ελεύθερος, νιώθει ανθρώπινος. Πεινάει, κρυώνει, του λείπουν οι φίλοι του, χαίρεται που τα κατάφερε. Για τα παιδιά που συμμετείχαν ήταν μια πορεία προς την ενηλικίωση».

(πηγή δ.τ.)