του Tim Burton

Γυρισμένη με την τεχνική του stop-motion animation, η ταινία είναι ένας φόρος τιμής στις παλιές ταινίες τρόμου του Χόλιγουντ (και όχι μόνο): Τα γιγαντιαία ερπετά από την Ιαπωνία της δεκαετίας του ’50 , τα Gremlins, τις μούμιες, τους λυκάνθρωποι, ο Δράκουλας, η άσπρη τούφα της Νύφης του Φρανκεστάιν, αλλά και νεώτεροι χαρακτήρες όπως ο Ψαλιδοχέρης και ο Σκαθαροζούμης.  Κυρίως όμως είναι ένα σκοτεινό παραμύθι, μια κατάδυση στον αλλόκοτο κόσμο των μοναχικών και ονειροπόλων ψυχών με τα μεγάλα μάτια και τους μαύρους κύκλους, από έναν σκηνοθέτη που διακρίνεται για τα στοιχεία gothic ρομαντισμού και το μαύρο χιούμορ.
Αφετηρία υπήρξε όπως εξάλλου και ο τίτλος υπονοεί το κλασικό μυθιστόρημα της Mary Shelley «Φράνκενσταϊν» .
Κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας είναι ο Βίκτωρ Φρανκεστάιν ένα δεκάχρονο αγόρι που ζει με τους γονείς του και τον σκύλο του Σπίθα σε μια κωμόπολη. Ο Βίκτωρ γυρίζει τις δικές του ταινίες και επιδίδεται σε δικές του εφευρέσεις στη σοφίτα του σπιτιού του. Όταν ο σκύλος του σκοτώνεται σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, το αγόρι επιστρατεύει την επιστήμη για να τον φέρει πίσω στη ζωή....
Ο σκηνοθέτης της ταινίας Tim Burton δηλώνει: "Ο λόγος που ήθελα εξ’ αρχής να κάνω αυτή την ταινία προκύπτει από το γεγονός ότι μεγάλωσα με ταινίες τρόμου τις οποίες αγάπησα. Αλλά ήταν και η σχέση που είχα, όταν ήμουν παιδί, με ένα σκύλο. Ήταν μια πολύ ιδιαίτερη και βαθιά σχέση. Οι σκύλοι προφανώς δεν ζουν όσο οι άνθρωποι, οπότε βιώνεις το τέλος αυτής της σχέσης. Έτσι, σε συνδυασμό με τον μύθο του Φρανκενστάιν, ήταν μια πολύ δυνατή ιστορία, μια πολύ προσωπική ανάμνηση."

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)