του Robert Rodriguez

Η ταινία αυτή του ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά είναι γυρισμένη το 1992 στην πόλη του βόρειου Μεξικού Ciudad Acuña με κυρίως ερασιτέχνες ηθοποιούς. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια ταινία δανείων. Μια ταινία δηλαδή όπου τα στοιχεία που συγκροτούν τη δομή της στερούνται κάποιας ουσιαστικής πρωτοτυπίας, αφού αντλεί τόσο το μύθο της όσο και την αισθητική της από δάνεια είτε του παρελθόντος είτε του παρόντος.
Τα δάνεια στο επίπεδο του μύθου προέρχονται από το γουέστερν -η άφιξη του ξένου στην πόλη-, αλλά και τις ταινίες πάνω στο οργανωμένο έγκλημα -ο πόλεμος των συμμοριών. Η σχεδίαση των χαρακτήρων είναι σχηματική και χωρίς κανένα ιδιαίτερο βάθος, θυμίζοντας αντίστοιχους χαρακτήρες των κόμικς -κάτι που δίνει τον χαρακτηρισμό παρωδίας στην ταινία. Η σκηνοθετική οπτική είναι εξαιρετικά μονοδιάστατη (απόρροια πιθανόν του χαμηλού προϋπολογισμού;) με εμφανείς επιρροές από την αισθητική των βίντεο-κλιπ.
Τι κάνει όμως την ταινία άξια για να ειδωθεί; Ίσως ο εξαιρετικά καθαρός προσανατολισμός της προς τη φιλμική απόλαυση. Ή το χιούμορ που ορισμένες φορές λειτουργεί σαν σχόλιο πάνω στις συμβάσεις της μυθοπλασίας. Ισως τελικά είναι το γεγονός ότι μέσα στο σώμα των ταινιών του αμερικάνικου σινεμά η ύπαρξη τέτοιων συνδυασμών- επιρροών, αποτελούν εξαιρέσεις ικανές να προκαλέσουν τουλάχιστον την περιέργεια του θεατή.
Η είσοδος στην πόλη, η παρεξήγηση, οι μάχες των συμμοριών  -όλα τα παραπάνω δίνονται μέσα από ένα βλέμμα που προκρίνει το χιούμορ. Η ενότητα ύφους και η έλλειψη περιεχομένου, δημιουργούν ένα αποτέλεσμα που στοχεύει στην απόλαυση στην απόλαυση των θεατών.
Δ. Μ.