του Rob Marshall
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Αυτή η ιστορία κινείται σε έναν πολύ συγκεκριμένο κόσμο, κι όμως το βασικό του θέμα, η ανθρώπινη θέληση που θριαμβεύει κόντρα σ’ όλες τις αντιξοότητες, έχει απήχηση στην κουλτούρα οποιασδήποτε χώρας.
Το γεγονός ότι αυτό το μικρό παιδί, που το παίρνουν χωρίς τη θέλησή του από το σπίτι του και το πουλάνε ως ‘σκλάβα’, μπορεί να επιζήσει και τελικά να βρει την αγάπη, με συγκίνησε απίστευτα. Ειδικά, επειδή η αγάπη είναι απαγορευμένη γι΄ αυτό.

[Πριν την σκηνοθεσία της ταινίας] Ήθελα να κάνω το ταξίδι από την αρχή, για να δω τι θα με εντυπωσίαζε περισσότερο. Συνειδητοποίησα ότι οι δραματικές καταστάσεις που περνούν οι ήρωες, σε συνδυασμό με τη λάμψη και τον εξωτισμό που κρύβει ο κόσμος τους, θα μας επέτρεπαν να πετύχουμε κάτι μοναδικό και συναρπαστικό. Και αν και το είχα αποφασίσει ότι θα απομακρυνόμουν από το παλιό, το παραδοσιακό, έπρεπε αρχικά να καταλάβω πλήρως την αλήθεια που κρύβει αυτή η ιστορία.

Είχα αποφασίσει να πω την ιστορία της Σαγιουρί ως ένα σημάδι κάποιου τόπου και χρόνου στη μνήμη μιας γυναίκας, αλλά πρώτα ήθελα να καταλάβω την αλήθεια της ιστορίας. Συμφωνήσαμε όλοι ότι μόνο αν βυθιστούμε στον κόσμο της Σαγιουρί, θα μπορέσουμε να δουλέψουμε σωστά, οπότε ταξιδέψαμε όλοι μαζί στο Κιότο, για να μαζέψουμε όσες περισσότερες εμπειρίες γινόταν.

[Η ιστορία της Σαγιουρί] Μας αποκαλύπτει τις νεανικές της αναμνήσεις, τα πιο συνταρακτικά επεισόδια της ζωής της,. Θέλαμε οι κεντρικοί χαρακτήρες να δείχνουν εμφανισιακά με τον τρόπο που τους είδε και η Σαγιουρί –πιο σημαντικούς απ’ ό,τι πραγματικά είναι.

Ήθελα μ’ αυτό το χορό [που χορεύει η ηρωίδα] να μεταφέρω στους θεατές το πάθος και τον αναβρασμό που κυριαρχεί στην καρδιά της Σαγιουρί. Ήταν πολύ συναρπαστικό για μας να αναμείξουμε τις πανέμορφες παραδόσεις του γιαπωνέζικου χορού με το προσωπικό καλλιτεχνικό μας όραμα, στην αφήγηση της ιστορίας της Σαγιουρί.

(Πηγή: σημειώσεις για την παραγωγή)