του Jim Sheridan

Σκηνοθέτης ταινιών όπως My Left Foot (1989), In the Name of the Father (1993), ο Ιρλανδός Jim Sheridan (Τζιμ Σέρινταν) επιστρέφει με μια έντονα αυτοβιογραφική ταινία. Η ταινία In America επικεντρώνεται στο κλασικό αμερικανικό όνειρο, ενώ αφηγείται τις απόπειρες, τους αγώνες και τις δυσκολίες για να εκπληρωθεί αυτό το όνειρο.
Αυτό ανακαλύπτουν οι ιρλανδοί μετανάστες Τζόνι και Σάρα όταν καταφθάνουν στο Μανχάταν με τις δυο κόρες και βρίσκονται ξαφνικά σ' έναν κόσμο κωμικό και περιπετειώδη, αλλά και παράξενο και τρομακτικό. Η οικογένεια καλείται ν' αντιμετωπίσει ένα νέο μέλλον, πρώτα, όμως, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το παρελθόν που τους ακολουθεί. Χωρίς πολλά χρήματα, ο Τζόνι και Σάρα εγκαθίστανται σε μια χαοτική πολυκατοικία γεμάτη εκκεντρικούς γείτονες και προσπαθούν να φτιάξουν το σπιτικό τους. Ενώ ο Τζόνι και η Σάρα βλέπουν την Αμερική σαν ένα μέρος γεμάτο προκλήσεις και δυσκολίες, οι κόρες τους το βλέπουν σαν ένα μέρος μαγικό, όπου όλα μπορούν να συμβούν. Ένα βράδυ, στη γιορτή του Χαλοουίν, η Κρίστι και η ’ριελ τολμούν να χτυπήσουν την πόρτα του "ανθρώπου που ουρλιάζει", ενός μοναχικού γείτονα με το όνομα Ματέο...
Ο Jim Sheridan σχολιάζει ως εξής τα αυτοβιογραφικά στοιχεία του έργου: "Το δύσκολο είναι ότι πάντα βλέπεις τον εαυτό σου χωρίς αντιφάσεις. Ξυπνάς το πρωί και κατανοείς για ποιο λόγο ενεργείς έτσι. Ακόμα και αν βάλεις τις φωνές. Ακόμα και όταν χάνεις την ψυχραιμία σου. Όλα αυτά τα κατανοείς. Όμως οι δραματικοί χαρακτήρες δεν είναι έτσι. Οι δραματικοί χαρακτήρες θα πρέπει να έχουν αντιφάσεις. Έτσι το να κάνω τον εαυτό μου αληθινό, ήταν αρκετά δύσκολο. Και ο μόνος τρόπος που κατάφερα να το κάνω ήταν ενσωματώνοντας την ιστορία του αδελφού μου που πέθανε και κάνοντας τον εαυτό μου όπως τον πατέρα μου. Και έτσι είχα τις αντιφάσεις. Μπορούσα λοιπόν να δείξω τον εαυτό μου και να δω. "Τον βλέπεις αυτόν που παίζει παιχνίδι;" Αυτό ακριβώς θα έκανε ο πατέρας μου. Όμως οι αντιφάσεις αυτού του χαρακτήρα ήταν πράγματα που εγώ έκανα."
Ενώ για τους κεντρικούς ηθοποιούς επισημαίνει τα παρακάτω: "Ήθελα πρόσωπα που να είναι τόσο πολύ  χαμαιλέοντες ώστε να μπορούν να παίξουν τον Ιρλανδό στην Ιρλανδία και το συνεργείο που τους κινηματογραφεί να μην δυσανασχετεί. Αλλά την ίδια στιγμή ήθελα πρόσωπα που επίσης να είναι δυνατά και να έχουν ευφυΐα και αυτοσεβασμό. Αν δεις την δουλειά των [Paddy Considine & Samantha Morton], στις ταινίες A Room For Romeo Brass και Under The Skin : νομίζω ότι είναι οι καλύτερες ερμηνείες στην τελευταία δεκαετία."