του Neil LaButte
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

ΜΙΑ ΣΤΡΟΦΗ;
Μου άρεσαν οι παράλληλες ιστορίες που υπάρχουν στο μυθιστόρημα (σ.τ.μ. Possession του A.S. Byatt, κυκλοφόρησε το 1990, βραβεύτηκε με το βραβείο Booker). Στα αλήθεια, όλα αυτά που υπήρχαν στο βιβλίο μ' ενδιέφεραν. Ήμουν πανεπιστημιακός. Είχα υπάρξει αγγλόφιλος για ένα μεγάλο διάστημα. Πάντα έγραφα για σχέσεις και εδώ υπήρχαν δύο σχέσεις που ήταν πολύ διαφορετικές. Έτσι όλα τα στοιχεία του μυθιστορήματος "μιλούσαν" σε μένα, μου ταίριαζαν.
(...…) Μπορώ σίγουρα να αντιληφθώ γιατί πολλοί λένε ότι η ταινία αποτελεί μια στροφή για μένα. Ωστόσο σε μένα φαίνεται ως μία φυσική προέκταση αυτού που κάνω: της διερεύνησης των σχέσεων - εδώ έχουμε δύο σχέσεις και διερευνούμε πόσο δύσκολο είναι οι άνθρωποι να 'ναι μαζί.

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ
(...…) Έπρεπε να βρούμε μία ισορροπία ανάμεσα σ' αυτές τις δύο ιστορίες. Πώς αφηγείσαι μία ιστορία σε δύο ώρες, και πως αφηγείσαι ολοκληρωμένα δύο ιστορίες στον ίδιο χρόνο; Επιπλέον είχαμε και την ιστορία μυστηρίου που εξελισσόταν. Δεν αναζητήσαμε το λογοτεχνικό αντίστοιχο των σκηνών με καταδιώξεις αυτοκινήτων, λέγοντας "Ας κάνουμε την σκηνή στο νεκροταφείο τόσο εκρηκτική όσο είναι στο βιβλίο". Πάντοτε αναζητούσα το πως θα εκφράσω την πιο δραματική έμφαση.
Ένα παράδειγμα είναι η συγγραφή των επιστολών ή ανάγνωση τους. Στο βιβλίο βρίσκουν τις επιστολές και με τον πιο αντι-δραματικό τρόπο τις διαβάζουν -υπάρχει ένα 40 σελίδων τμήμα με τις επιστολές χωρίς καμιά αναφορά στην Maud και τον Roland. Έτσι σκέφτεσαι "Μία στιγμή! Το κοινό θέλει να δει πως η Maud και ο Roland αντιδρούν σ' αυτές τις επιστολές". Ήθελα να δείξω πως αυτές προκαλούν συναισθήματα στην Maud και στον Roland. Προσπαθούσα διαρκώς να διαπλέκω αυτές τις δύο ιστορίες, αναζητώντας ποια ήταν τα πιο δραματικά επεισόδια.

ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΕΠΟΧΗΣ
Μ' άρεσε που σκηνοθέτησα μια ταινία εποχής. Ωστόσο είχα την αίσθηση ότι δεν έπρεπε να την καταστρέψω. Όχι μόνο γιατί ήταν το Possession και επειδή έπρεπε να είναι εντάξει για τον συγγραφέα. Θα έπρεπε να είναι σωστό στις λεπτομέρειες: δεν ήθελα οι θεατές που θα το έβλεπαν να έλεγαν "Αυτό δεν είναι όπως ήταν" ή "Αυτά τα φορέματα είναι εκτός εποχής". Ήθελα όλα τα στοιχεία να είναι σωστά για να μπορείς να προσηλωθείς σ' αυτό που είναι σημαντικό, το οποίο είναι ο συναισθηματικός πυρήνας της ιστορίας. Ήθελα να κάνω αυτούς τους ανθρώπους αληθινούς, όχι σαν να βρίσκονται σ' ένα πίνακα ζωγραφικής. Η βάση σ' όλα αυτό ήταν ότι θα έπρεπε να έχουν μια αληθινή, συναισθηματική ζωή
(...)Νομίζω ότι η εμπειρία της δημιουργίας της ταινίας μ' άλλαξε: μ' έκανε καλύτερο γιατί απέκτησα περισσότερη εμπειρία, δουλεύοντας σε περιοχές στις οποίες προηγουμένως δεν είχα εργαστεί. Ως πρόσωπο δεν πιστεύω ότι μ' άλλαξε πραγματικά. Εξακολουθώ να είμαι επιφυλακτικός με τα συναισθήματα μου. Πολλοί συγγραφείς βρίσκουν πολύ πιο εύκολο να εκφράζουν τον εαυτό τους στο χαρτί. Αυτό δεν άλλαξε.

ΕΠΙΡΡΟΕΣ
Υπήρχαν συγκεκριμένες ταινίες που είδα, και πρόβαλα μία σειρά από ταινίες εποχής επίσης, όχι γιατί ήθελα να τις αντιγράφω, επειδή ήθελα να είμαι διαφορετικός. Το Far From Madding Crowd (σ.τ.μ σκηνοθεσία John Schlesinger,  βασίζεται πάνω σ' ένα μυθιστόρημα του Thomas Hardy) ήταν μια απ' αυτές που είδα γιατί πίστευα ότι ήταν τόσο καλή. Η ταινία Doctor Zhivago (σ.τ.μ. σκηνοθεσία David Lean, βασίζεται πάνω σ' ένα μυθιστόρημα του Boris Pasternak). Ο έρωτας χωρίς ανταπόδοση είναι πάντα πολύ σημαντικός. Η ταινία Tess (σ.τ.μ. σκηνοθεσία Roman Polanski, βασίζεται πάνω σ' ένα μυθιστόρημα του Thomas Hardy) ήταν επίσης μία απ' αυτές που είδα γιατί πίστευα ότι ο Polanski απέδωσε την εποχή σωστά.

(αποσπάσματα από συνέντευξη του Neil La Butte στο indiewire.com 14/8/02).