του Wayne Wang 
Ο Wayne Wang γεννήθηκε στο Χονγκ Κονγκ το 1949. Πήρε το όνομα του από τον αμερικάνο ηθοποιό Τζον Γουέιν. Μετά απο σπουδές στην ζωγραφική και κινηματογράφο στην Καλιφόρνια, επέστρεψε πίσω στο Χονγκ- Κονγκ. Οι συνθήκες της τοπικής κινηματογραφικής βιομηχανίας δεν υπηρξαν ευνοϊκές γι' αυτον και γρήγορα επέστεψε στην Αμερική. Παρ' όλα αυτά συχνά επιστρέφει στον γενέθλιο τόπο και αρκετές ταινίες του αντλούν την δύναμη τους απ' αυτήν την κινέζικη πόλη.
Η φιλμογραφία του είναι αντισυμβατική, ετερόκλιτη και πολύμορφη: οικογενειακά μελοδράματα, περίεργα θρίλερ (Slam Dance), "βρώμικες" κωμωδίες (Life is cheap), αυτοσχεδιασμοί. Το έργο του αναπτύσσεται γύρω από κάποιους σταθερούς πόλους: η πολιτισμική σύγκρουση Ανατολής -Δύσης (Chinese Box, Chan is missing), οι περίπλοκες και έμφορτες συναισθήματος οικογενειακές σχέσεις (Smoke), η σχέση κόρης -μητέρας (Joy Luck Club, Anywhere But Here), η περιπλάνηση σε τόπους και πρόσωπα ιδιαίτερα (Blue in the Box).
Στην ταινία του The Center of the World/Το Κέντρο του Κόσμου χρησιμοποιεί το ψηφιακό βίντεο και παράλληλα αποτίει έναν φόρο τιμής στον Τζον Κασσαβέτη : "Θα ήταν ευτυχής με το ψηφιακό βίντεο".
Περιγράφοντας την νέα του ταινία The Center of the World, δηλώνει: "Δεν είναι μια τέλεια ταινία. Έχει ωστόσο αρκετά σκληρά σημεία που απαιτούν από τους θεατές να σκεφθούν σχετικά -και αυτό είναι κάτι που χρειαζόμαστε να κάνουμε ορισμένες φορές."
Η αφήγηση της ταινίας έχει ως κεντρικό χαρακτήρα ένα προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών λίγο πάνω απ' τα είκοσι. Καθώς έχει τη δυνατότητα να αποκτά ότι θελήσει με ένα απλό πάτημα στο ποντίκι, βυθίζεται σ' ένα εικονικό κόσμο. Όμως ο υπολογιστής του δεν μπορεί να του προσφέρει αυτό που του λείπει περισσότερο: τη ζεστασιά της ανθρώπινης επαφής. Θα γνωριστεί με μια στριπτιζέζ σ' ένα νυχτερινό κλαμπ. Θα αισθάνθουν μια αμοιβαία έλξη και θα αποφασίσουν να περάσουν μαζί ένα τριήμερο στο Λας Bέγκας, εξερευνόντας τα όρια της σεξουαλικότητας τους και αναζητώντας την αξία της αγάπης σε μια εποχή εύκολου χρήματος, ελεύθερου σεξ και άπληστου καταναλωτισμού. Η ταινία είναι ένα παιχνίδι πάθους ανάμεσα σε δύο απόλυτα μοναχικούς χαρακτήρες. και η σκηνοθεσία επικεντρώνεται στη ανάγκη της στοργής, στην αναζήτηση του έρωτα, στην επιθυμία για έλεγχο και εξουσία, στο φόβο της μοναξιάς...
Η εικόνα της ταινίας είναι καθοριστική για το τελικό αποτέλεσμα σύμφωνα με τον σκηνοθέτη: "Ήθελα η εικόνα να δείχνει την χειροτέρευση της σχέσης των δυο πρωταγωνιστών: όχι να είναι ωραία ή φωτεινή. Έτσι ανάψαμε όλα τα φώτα στο δωμάτιο και κινηματογραφήσαμε σαν να ήταν μια ταινία πορνό, με σκιές τριγύρω και ορισμένες φορές όλη την εικόνα αποχρωματισμένη. Είπα στον οπερατέρ να τραβά: δεν ήθελα να δείχνει ωραία -ήθελα η εικόνα να δείχνει λίγο βρώμικη. Είχαμε υπόψη μας τις φωτογραφίες της Nan Goldin και αυτό θέλαμε να πετύχουμε. "
