του Michael Mann
(σχόλια για την ταινία)

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Πριν αναλάβω την δέσμευση να κάνω αυτή την ταινία, έπρεπε να βρω την ιστορία που θα ήθελα να αφηγηθώ. Η ιστορία που ήθελα να αφηγηθώ ξεκινά το 1964, και ολοκληρώνεται το 1974. Κατά κάποιο τρόπο η ιστορία είναι απλή: Ένας άνδρας κερδίζει το πρωτάθλημα βαρέων βαρών στην πυγμαχία. Ο τίτλος του αφαιρείται άδικα, και ξεκινά τον αγώνα για να κερδίσει πάλι το στέμμα και για να αποδοθεί δικαιοσύνη. Αυτή η περίοδος των δέκα χρόνων αφορά τον αγώνα για δικαιοσύνη.
Δεν μ' ενδιέφερε να αφηγηθώ την ιστορία σαν ένα ντοκιμαντέρ ή σαν μία άσκηση στην νοσταλγία. Το να αντιμετωπίσεις ως είδωλο τον Ali σημαίνει ότι υποτιμάς το ανθρώπινο στοιχείο. Αυτό που μου προκάλεσε το ενδιαφέρον σ' αυτό το σχέδιο ήταν το ενδεχόμενο να εισάγω τους θεατές στον κόσμο του.
Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου είναι πολύ σημαντική η αναζήτηση ταυτότητας για τον Ali. Καθώς αγωνίζεται να προσδιορίσει τον εαυτό του, αψηφά αυτούς που προβάλουν πάνω του τις δικές τους προκατασκευασμένες ιδέες. Πρώτα αποφάσισε ότι είναι ο Muhammad Ali και μετά αποφάσισε ποιος είναι ο Muhammad Ali.

ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΑΙΤΙΕΣ
Είναι φοβερός στόχος να αναλάβεις τον Ali. Ωστόσο είναι πολύ συναρπαστικό και είναι γι' αυτό που ο Will (Smith) και εγώ θέλαμε να το κάνουμε. Το κάνεις γιατί βράζει το αίμα σου, γιατί αγαπάς του υλικό. Αγαπάς αυτό τον άνθρωπο. Αγαπάς αυτό που αντιπροσωπεύει αυτός ο άνθρωπος σήμερα - και αυτό που αντιπροσώπευε τριάντα χρόνια πριν. Πέρασα δύο χρόνια μ΄ αυτό το σχέδιο. Ο Will πέρασε ενάμιση χρόνο μ' αυτή την ταινία- κάτι που αποτελεί ένα υπερβολικά μεγάλο διάστημα για έναν ηθοποιό να αφοσιωθεί σ' ένα σχέδιο.
Το κάναμε για λόγους που δεν έχουν να κάνουν καθόλου με την προσωπική ανταμοιβή- εκτός από αυτή την ανταμοιβή που έρχεται μια ή δύο φορές στην καριέρα σου, αν είσαι τυχερός. Τώρα και τότε υπήρχαν στιγμές που κοιτάζαμε ο ένας τον άλλο και σκεφτόμασταν: "Το κάναμε καλά;". Και μετά "Ναι το κάναμε σωστά". Γι' αυτό χύσαμε αίμα, ιδρώτα και δάκρυα.

ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Η υποστήριξη που παρείχε η μαύρη κοινότητα σ' αυτή την ταινία ήταν εξαιρετικά ισχυρή και αυτό είναι σίγουρα σημαντικό για μένα. Επειδή ήθελα να κάνω μια ταινία που να προέρχεται από την οπτική γωνία του κεντρικού της χαρακτήρα, του Muhammad Ali. Δεν μ΄ ενδιέφερε να δείξω την άποψη ενός λευκού, για το πως κάποιος υποφέρει εξ' αιτίας του ρατσισμού. Η οπτική της ταινίας θα έπρεπε να είναι Αφρο- αμερικάνικη. Έτσι η ενεργή υποστήριξη των Αφρο-αμερικανών θεατών και των κριτικών είναι εξαιρετικά σημαντική.
Η μοναδική άλλη υποστήριξη, που είναι πιο σημαντική, είναι του Mohammad Ali: του αρέσει η ταινία, την έχει δει έξι φορές.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ…
Δεν κάνω ένα ντοκιμαντέρ. Μέρος της πειθαρχίας που πρέπει να έχεις όταν σκηνοθετείς μια ταινία είναι ότι πρέπει να είσαι πιστός στην κεντρική ιδέα. Θα ήταν καταστροφικό να παρεκκλίνεις σε κάθε ενδιαφέρουσα ιστορία. Το κάθε τι που έχει κάνει αυτός ο άνθρωπος είναι ενδιαφέρον. Θα μπορούσα να είχα κάνει μία ολόκληρη ταινία για τις σχέσεις του Ali με τις γυναίκες. Μουσική, ανοιχτές κάντιλακ και γυναίκες: θα ήταν υπέροχη.
Ο καθένας έχει την δική του άποψη για το πως θα έπρεπε να είναι αυτή η ταινία. Δεν είναι σαν το The Insider όπου ο κόσμος έλεγε: "Δεν ξέρω τίποτε γι' αυτό". Μπορείς να ρωτήσεις τον οποιονδήποτε για το τι σημαίνει γι' αυτόν ο Ali και ο καθένας θα σου πει μία δική του ιστορία. Γι' αυτό δεν πρόκειται να κάνω άλλη ιστορία που να βασίζεται σ' αληθινά γεγονότα. ’ρχισα να αισθάνομαι ότι η φόρμα σε φυλακίζει.

(δηλώσεις του σκηνοθέτη στις σημειώσεις για την παραγωγή και στην εφημερίδα Guardian)