του James McTeigue
(οι δηλώσεις των συντελεστών)

James McTeigue, σκηνοθέτης
Το να βρεις ένα καλό σενάριο είναι τόσο σπάνιο, όπως όταν ψάχνεις χρυσό, αλλά με τη συγκεκριμένη ιστορία δέθηκα αμέσως. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν γίνει πολλές ταινίες γύρω από τον Πόε/ Edgar Allan Poe. Οι ιστορίες του ναι, έχουν γυριστεί πολλές φορές, αλλά ποτέ καμία δεν αναμείγνυε στοιχεία από τα διηγήματά του με κομμάτια από την αληθινή του ζωή – γι’ αυτό και εδώ είναι σα να ρίχνεις ματιές στην προσωπική ζωή του συγγραφέα.
(...) Αυτό που ήθελα αισθητικά στην ταινία, ήταν να την παρουσιάσω σαν να ήταν μια ιστορία του Πόε. Έχουν αυτή τη μακάβρια ποιότητα στην αισθητική τους, και νιώθεις ότι οι ιστορίες του εκτυλίσσονται σ’ έναν Κάτω Κόσμο της φαντασίας του. Είπα λοιπόν στους συνεργάτες μου ότι ήθελα την ταινία σκοτεινή, αλλά όχι αβάσταχτα σκοτεινή – κάπως σαν τα εικονογραφημένα, όπου έχεις ένα αρνητικό κομμάτι στο καρέ, αλλά ξέρεις ότι μπορείς να διαβάσεις τη λεπτομέρεια στα κενά σημεία. Πρέπει να βρίσκεται στις σκιές. Δεν πρέπει να δείχνεις το τέρας, γι’ αυτό κι έχουμε ένα κυνηγητό γάτας και ποντικιού, ώστε να μην είσαι ποτέ σίγουρος ποιος είναι ο δολοφόνος. Και οι συνεργάτες μου στη φωτογραφία και στη σκηνογραφία έκαναν εξαιρετική δουλειά πάνω σ’ αυτό.

Ben Livingston, σεναριογράφος
Θέλαμε να ξαναπαρουσιάσουμε το χαρακτήρα του μέσα στην Ιστορία. Ο Πόε ήταν κάτι πολύ παραπάνω από ένας μέθυσος καλλιτέχνης. Συζητούσα με ένα φίλο γύρω από τις ζωές και τους μυστηριώδεις θανάτους γνωστών συγγραφέων, και κάποιος ανέφερε τον Πόε, του οποίου οι τελευταίες μέρες της ζωής του θεωρούνται ακόμα ένα μυστήριο – και σκέφτηκα, «Ε λοιπόν κάποιος πρέπει να γράψει μια ιστορία γύρω από αυτό».

Hannah Shakespeare, σεναριογράφος
«Το Πηγάδι και το Εκκρεμές», το μηχάνημα στο «Οι Δολοφονίες της Οδού Μοργκ» - όλα τα στοιχεία ήταν εκεί:Το σενάριο είναι δημιούργημα φαντασίας μεν, θέλαμε όμως οι θαυμαστές του Πόε να μπορούν να αναγνωρίζουν το έργο, να αναφωνούν, «Μα ναι, ξέρω αυτή την ιστορία!» Είναι κομμάτι της διασκέδασης όταν παρακολουθείς μια τέτοια ταινία.
(...)  Η έρευνά μας είχε να κάνει περισσότερο με τη διάθεση και τη χροιά, αφορούσε περισσότερο την προσωπικότητα του Πόε. Διάβαζα και ξαναδιάβαζα τα αγαπημένα μου ποιήματα για να νιώσω τη δυσθυμία και το πάθος του, προκειμένου να δημιουργήσω τις αντιδράσεις του.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)