Ένας οδικός χάρτης του βραζιλιάνικου κινηματογράφου. Η έννοια της «εθνικής κινηματογραφίας» είναι στην ουσία παραπλανητική, αφού κινηματογραφικές ταινίες και σκηνοθέτες βρίσκονται πάντα σε κίνηση και, στην καλύτερη περίπτωση, μια κοινή κινηματογραφική γλώσσα αναπτύσσεται με πολλές διαφορετικές διαλέκτους. Από αυτή την άποψη, αυτή η επιλογή, παρά την εδαφική και αισθητική-στυλιστική ανομοιογένεια της ανεξάρτητης βραζιλιάνικης κινηματογραφίας, απεικονίζει διαφορετικές πτυχές της «βραζιλιάνικης» ασθένειας, που χαρακτηρίζεται από δύο πόλους: τους προέδρους Lula da Silva και Bolsonaro ως πολιτικούς ακρογωνιαίους λίθους.
Αυτή η ομάδα ταινιών επελέγη για να απεικονίσει μια ιδιαίτερη στιγμή στον κινηματογράφο της Βραζιλίας, που ξεκίνησε στις αρχές αυτού του αιώνα και έχει σταθεροποιηθεί την τελευταία δεκαετία. Αυτές οι ταινίες μας βοηθούν να κατανοήσουμε τις ποιητικές και πολιτικές εκδοχές της περιόδου. Ενώ μερικές από αυτές τις ταινίες επικεντρώνονται στην πρόσφατη πολιτική κατάσταση, άλλες ασχολούνται με τις ταξικές διαφορές, εξετάζουν τα φυλετικά ζητήματα, διερευνούν την παρουσία αυτοχθόνων πληθυσμών στη βραζιλιάνικη κοινωνία ή επικεντρώνονται στον αγώνα για ιδιοκτησία γης, καθώς ακολουθούν τις συνεχώς μεταβαλλόμενες ταυτότητες ανομοιογενών ατόμων. Κάποιες ταινίες από σκηνοθέτες του παρελθόντος έχουν επηρεάσει τις ευαισθησίες και τις φαντασιώσεις των νέων σκηνοθετών σε αυτόν τον αιώνα. Οι τίτλοι δείχνουν ότι οι σκηνοθέτες του σήμερα δεν αγνοούν τις κινηματογραφικές παραδόσεις της χώρας τους.
Αυτός είναι ένας οδικός χάρτης του σύγχρονου βραζιλιάνικου κινηματογράφου, ένας τρόπος κατανόησης των πτυχών μιας κοινωνίας που τα ρεπορτάζ των ειδήσεων και τα στατιστικά στοιχεία ποτέ δεν μπορούν να απεικονίσουν πλήρως. Σήμερα η Βραζιλία πυρπολείται και η οργή, η ερήμωση, η επιθυμία, η βία, η ελπίδα, η καταπίεση και η χαρά απεικονίζονται με μέσο τη γλώσσα του κινηματογράφου με τέτοιο τρόπο που δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο.
Οι ταινίες
Rio, Zona Norte, Nelson Pereira dos Santos (1957)
O jardim das espumas, Luiz Rosemberg Filho (1970)
ABC da greve, Leon Hirszman (1979)
Aopção ou as rosas da estrada, Ozualdo Ribeiro Candeias (1981)
Cabra marcado para morrer, Eduardo Coutinho (1984)
Madame Satã, Karim Aïnouz (2002)
O prisioneiro da grade de ferro (auto-retratos), Paulo Sacramento (2003)
Serras da desordem, Andrea Tonacci (2006)
Santiago, João Moreira Salles (2007)
Permanências, Ricardo Alves Júnior (2010)
Número zero, Cláudia Nunes (2010)
Trabalhar cansa, Marco Dutra, Juliana Rojas (2011)
Nova Dubai, Gustavo Vinagre (2014)
A vizinhança do tigre, Affonso Uchôa (2014)
Jovens infelizes ou um homem que grita não é um urso que dança, Thiago B. Mendonça (2015)
Vando vulgo vedita, Leonardo Mouramateus, Andréia Pires (2017)
Era uma vez Brasília, Adirley Queirós (2017)
Sol alegria, Tavinho Teixeira, Mariah Teixeira (2018)
Plano controle, Juliana Antunes (2018)
Chão, Camila Freitas (2019)
(δελτίο τύπου της Viennale 2019. Απόδοση Δ.Μ.)
