(Dusk Stone)
του Iván Fund

Χνάρια τροχών στην άμμο και ένα αχανές ωκεάνιο τοπίο κάπου στην Αργεντινή. Ένα ζευγάρι και ο γιος τους.  Η ειδυλλιακή  ζωή στο παραθαλάσσιο σπίτι. Ο μικρός με τον πατέρα σε μια κομβική εισαγωγική σκηνή. Συνομιλούν για ένα βιντεοπαιχνίδι με πρωταγωνιστή ένα καταστροφικό πλάσμα που στο πέρασμά του καταστρέφει τα πάντα, δημιούργημα της φαντασίας του παιδιού. Ή μήπως όχι; Το στιγμιότυπο παρά την καθαρότητα και την κοινοτοπία του κρύβει κάτι το αινιγματικό, μια υποψία στο βλέμμα για κάτι που αιωρείται στο δωμάτιο αόρατο και  σκοτεινό σαν κι αυτά που θα ακολουθήσουν στη συνέχεια.  
Η μυστηριώδης εξαφάνιση ενός αγοριού βρίσκεται στον πυρήνα της παράδοξης  και  ομιχλώδους ιστορίας του Dusk Stone, που κινείται μεταξύ ταινιών θρίλερ και αναζήτησης  ταυτότητας ενός ζευγαριού μετά από ένα βαρύ πένθος, στη σκιά μιας επερχόμενης οικολογικής καταστροφής. Το απέραντο  αμμώδες τοπίο μιας αργεντίνικης παραλίας  (Linda Bay) στην οποία έχει στηθεί μια τεράστια πλατφόρμα (αρχή των κακών) είναι το σκηνικό μέσα από το οποίο αναδύονται οι ήρωες αλλά  και τα τέρατα  μιας  χαμηλόφωνης και υπαινικτικής  αφήγησης, που ξεδιπλώνεται με περισσή διακριτικότητα,  αφήνοντας  πολλά ανοιχτά ερωτήματα στο θεατή.
Χωρίς σαφείς χρονολογικές ενδείξεις και μέσα από μια χαλαρή αφηγηματική ροή σκηνών που απεικονίζουν κλειστούς μικρόκοσμους και ποτέ τη μεγάλη εικόνα, (το ζευγάρι, μια φίλη, έναν επιχειρηματία της περιοχής) ο Fund προσπαθεί  ενσωματώνοντας και στοιχεία σασπένς  να δημιουργήσει μια ατμοσφαιρική εικονογραφία, ένα σύμπαν υπαρκτό όσο και φανταστικό , με τη συνεπικουρία μιας υπνωτιστικής  κίνησης  και της  έντονα φορτισμένης   μουσικής υπόκρουσης  του Francisco Cerda. Ένα σύμπαν που χτίζεται από φήμες, εικασίες αλλά κυρίως βλέμματα γεμάτα νοσταλγία για κάτι που χάθηκε, αλλά και για τα αφανέρωτα που ελλοχεύουν στο συλλογικό υποσυνείδητο και τρέφονται από την ελπίδα και την απεγνωσμένη προσπάθεια διαχείρισης μιας απώλειας.   

της Καλλιόπης Πουτούρογλου